Fotografie 049-048. Lata 1917-1920.Na fotografii Feliks Till (w okresie międzywojennym nauczyciel w Potyliczu). Trzy lata wojny, trzy różne mundury, czyli krótka historia z życia Feliksa Tila, na bazie trzech fotografii. Feliks Till urodzony 21.05.1881 w Siedliskach, syn Andrzeja i Sabiny z domu Cichockiej. Na Fotografii pierwszej-  mundur wojsk CK (Austro- Węgry), zugsfuhrer (plutonowy) einjahrige freiwillige (jednoroczny ochotnik). Fotografia według analizy munduru zrobiona w latach 1916-18, widoczny medal za dzielność (tapferkeitsmedaille, z tego powodu zapewne lata 1917-18. Fotografia druga- 

tym razem w mundurze Hallerczyka (prawdopodobnie chorąży), lato 1919, fotografia wykonana w salonie fotograficznym Rembranda w Rawie Ruskiej. Jak wiadomo z fotografii poprzedniej (tam w stopniu plutonowego), Feliks służył w czasie I WS w armii C.K z jaką  trafił na front włoski, tam zapewne jak wskazuje historia tysięcy innych hallerczyków, trafił do niewoli i jako Polak włoskimi obozami etapowymi  został wysłany do powstającej Armii Polskiej we Francji (Hallera). Sadząc po mundurze i oznaczeniach służył w 10 Pułku Strzelców Polskich im. Adama Mickiewicza ( późniejszy 52 ppsk, patrz kolejna fotografia w tym mundurze), będący w składzie  6 Dywizji Strzelców -gen. Denis de Champeaux, III korpusu, gen. André Josepha Emmanuela Masseneta. 6 Dywizja Strzelców Polskich przegrupowywała się do Polski od 13 do 20 maja 1919. Początkowo skierowano ją do wzmocnienia północno-wschodniego odcinka granicy z Niemcami, a następnie weszła w skład odwodu Naczelnego Dowództwa WP i skoncentrowała się w rejonie: Łódź-Koluszki-Zgierz. Pod koniec czerwca dywizja wyszła z podporządkowania 3 Korpusu Armii Hallera i została przegrupowana do rejonu na wschód od Lwowa. Przeszła tam pod rozkazy dowództwa Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego i wzięła udział w przeciwko wojskom Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. W przededniu ofensywy dywizja liczyła: 225 oficerów (w tym 119 Francuzów), 8646 szeregowych i podoficerów (w tym 505 Francuzów) oraz posiadała na uzbrojeniu m.in. 122 karabiny maszynowe i 40 dział.

28 czerwca dywizja przeszła swój chrzest bojowy. Jej pułki przełamały front w pobliżu Złoczowa w rejonie Scianka-Gołogóry. Do 17 lipca dywizja w swoim pasie działania ostatecznie wyparła przeciwnika za Zbrucz i zamknęła przeprawy przez rzekę w Wołoczyskach, Tarnorudzie i Satanowie. Do końca 1920 pełniła służbę kordonową. Fotografia wykonana zapewne po czerwcu 1919 roku.  Podziękowania dla Pana Mateusza Haberka w identyfikacji fotografii żołnierzy. Fotografia trzecia- Feliks w mundurze 10 Pułku Strzelców Polskich (Hallera), jednak już po reformie zmienionego na 52 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych. 10 Pułku Strzelców Polskich był w składzie 6 Dywizji Strzelców Polskich, a ten przegrupowywała się do Polski od 13 do 20 maja 1919. Początkowo skierowano ją do wzmocnienia północno-wschodniego odcinka granicy z Niemcami, a następnie weszła w skład odwodu Naczelnego Dowództwa WP i skoncentrowała się w rejonie: Łódź-Koluszki-Zgierz. Pod koniec czerwca dywizja wyszła z podporządkowania 3 Korpusu Armii Hallera i została przegrupowana do rejonu na wschód od Lwowa. Przeszła tam pod rozkazy dowództwa Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego i wzięła udział w przeciwko wojskom Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. W przededniu ofensywy dywizja liczyła: 225 oficerów (w tym 119 Francuzów), 8646 szeregowych i podoficerów (w tym 505 Francuzów) oraz posiadała na uzbrojeniu m.in. 122 karabiny maszynowe i 40 dział.

28 czerwca dywizja przeszła swój chrzest bojowy. Jej pułki przełamały front w pobliżu Złoczowa w rejonie Scianka-Gołogóry. Do 17 lipca dywizja w swoim pasie działania ostatecznie wyparła przeciwnika za Zbrucz i zamknęła przeprawy przez rzekę w Wołoczyskach, Tarnorudzie i Satanowie.  Rozkazem ministra spraw wojskowych nr 169 z 1 września 1919 o zjednoczeniu Armii Hallera z Armią Krajową, 6 Dywizja Strzelców Polskich została przemianowana na 12 Dywizję Piechoty. Jednocześnie przeszła głęboką reorganizację. Wraz z reorganizacją szeregi dywizji opuszczali oficerowie francuscy, niepełnoletni i najstarsze roczniki żołnierzy, w tym wielu ochotników z Francji i Ameryki. Ich miejsce zajęli oficerowie polscy i żołnierze z poboru. Do końca 1920 pełniła służbę kordonową. W tym tez okresie zmieniono 10 Pułku Strzelców Polskich, na

52 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych. Fotografia zapewne po reformie Pułku. Fotografia- A.K.