top of page

Rodzina Mercedes Beatriz Demner z Delatyna do Buenos Aires 

La familia Mercedes Beatriz Demner de Buenos Aires

Polski

Delatyn (ukr. Делятин).  Delatyn to miasteczko usytuowane w południowo-wschodniej części obwodu iwanofrankiwskiego nad rzeką Prut. Delatyn wchodzi w skład rejonu nadwórniańskiego obwodu iwanofrankiwskiego. Z punktu widzenia etnografii ten rejon jest zaliczany do Huculszczyzny. Od strony północnej graniczy ze wsią Łojewa, na południowym zachodzie ze wsią Dora, na wschodzie ze wsią Zarzecze. Przez miasto prowadzą szlaki samochodowe Lwów – Rohatyn – Iwano-Frankowsk – Rachów – Mukaczewo i Berestok – Horodenka – Kołomyja – Łanczyn – Delatyn oraz szlaki kolejowe Iwano-Frankowsk – Rachów i Kołomyja – Woronienka.

Nazwa miasteczka zmieniała się w ciągu stuleci: Dalatyn (1400–1440), Delatyn (1440–1960, od 1990 r.), Dilatyn (1961–1990). Uważa się, że nazwa wywodzi się od imion legendarnych założycieli miasteczka: Dala (albo Dyla) i Tyna.

 

Około roku 1240 w latopisie wspomina się włość kołomyjska Księstwa Halicko-Wołyńskiego, bogata w zasoby soli. Delatyn i okoliczne wsie rzeczywiście posiadały bogate zasoby soli. W 1387 r. Przykarpacie ostatecznie wcielono w skład Królestwa Polskiego. W ХV–ХVІІІ w. Delatynszczyzna należała do powiatu kołomyjskiego ziemi halickiej województwa ruskiego.

Pierwsza wzmianka o Delatynie w dokumentach historycznych pochodzi z roku 1400.

Hiszpanski

Delatyn (ukr. Делятин). Delatyn es una ciudad situada en la parte sureste de Ivano-Frankivsk Oblast en el río Prut. Delatyn es parte de la región del Óblast de Ivano-Frankivsk. Desde el punto de vista etnográfico, esta región pertenece a la región de Hutsul. Desde el norte, limita con el pueblo de Łojewa, en el sudoeste con el pueblo de Dora, al este con el pueblo de Zarzecze. Las autopistas de Lviv - Rohatyn - Ivano-Frankivsk - Rakhiv - Mukachevo y Berestok - Horodenka - Kolomyia - Łanczyn - Delatyn y las rutas ferroviarias Ivano-Frankivsk - Rachów y Kolomyia - Woronienka recorren la ciudad. El nombre de la ciudad cambió a lo largo de los siglos: Dalatyn (1400-1440), Delatyn (1440-1960, desde 1990), Dilatyn (1961-1990). Se cree que el nombre deriva de los nombres de los fundadores legendarios de la ciudad: Dala (o Dyla) y Tyna. Alrededor del año 1240, en el informe escrito se menciona la finca de Kolomia del principado de Halych-Volyn, rica en recursos de sal. Delatas y pueblos de los alrededores tenían ricos recursos de sal. En 1387, Przykarpacie fue finalmente incorporada al Reino de Polonia. En el ХV-ХVІІІ en. Delatynszczyzna perteneció al poviat del distrito de Halychian de la región de Ruthenian. La primera mención de Delatyn en documentos históricos proviene del año 1400.

01.jpg

W 1645 r. w Delatynie zbudowano zamek. Wiadomo że znajdująca się w niem duża prywatna biblioteka stała się przedmiotem sporu majątkowego przed Halickim Sądem Grodzkim między braćmi Bonawenturą a Teodorem Bełżeckimi (1643–1646). Spór ów został spowodowany śmiercią ich ojca i koniecznością podziału majątku. Wcześniej, w roku 1642, rozpoczął się tutaj konflikt między Teodorem Bełżeckim a innym jego bratem, Ewerestem. W tym przypadku spór wybuchł wokół kopalni soli przynoszących właścicielom duże zyski. Zwycięzcą tego konfliktu trwającego pięć lat został Teodor. To właśnie szlachcice Bełżeccy założyli żupy solne, od których zaczynają się dzieje przemysłu solnego Delatyna.

 

W XVIII w. Delatyn został własnością hrabiów Potockich. W tym samym wieku wiadomo już o istnieniu wspólnoty żydowskiej w Delatynie. Do podstawowych zajęć miejscowych Żydów należały rzemiosło i handel. Rabinami Delatyna w ХІХ w. byli Naftol-Hertz Teumim, Naftol Ehrlich, Azriel Landau. W 1765 r. w Delatynie mieszkało 87 Żydów, w roku 1880 – 1577 (35%), w roku 1890 – 2096 (40,3%), w roku 1900 – 2397 (39,8%), w roku 1910 – 2997 (38,1%), zaś w roku 1921 – 1576 (26,4%).

En 1645, se construyó un castillo en Delatyn. Se sabe que la gran biblioteca privada en ella se convirtió en objeto de una disputa de propiedad frente al Tribunal de Halych Grodzki entre los hermanos Bonawentura y Teodor Bełżecki (1643-1646). La disputa fue causada por la muerte de su padre y la necesidad de dividir el patrimonio. Anteriormente, en 1642, comenzó un conflicto entre Teodor Bełżecki y otro hermano, Ewerest. En este caso, la disputa se desató alrededor de la mina de sal, lo que generó grandes beneficios para los propietarios. El ganador de este conflicto, que duró cinco años, fue Teodor. Fueron los nobles de Bełżeccy quienes fundaron las minas de sal a partir de las cuales comienza la historia de la industria de la sal de Delatyn. En el siglo XVIII, Delatyn se convirtió en propiedad de los Condes de Potocki. En el mismo siglo, conocemos la existencia de la comunidad judía en Delatyn. Las clases básicas de judíos locales incluían artesanía y comercio. Los rabinos de Delft en ХІХ fueron Naftol-Hertz Teumim, Naftol Ehrlich y Azriel Landau. En 1765, había 87 judíos viviendo en Delatyn, en 1880 - 1577 (35%), en 1890 - 2096 (40.3%), en 1900 - 2397 (39.8%), en 1910 - 2997 ( 38,1%), mientras que en 1921 - 1576 (26,4%).
01.jpg

W latach 1895–1910 w miasteczku funkcjonowała szkoła żydowska. Zgodnie z danymi spisu powszechnego, w 1903 r. w Delatynie mieszkało 6097 osób, w tym 599 rzymskich katolików, 3089 grekokatolików, 2403 wyznawców judaizmu, 1 Ormianin i 5 wyznawców ewangelizmu. W latach 1910-tych rabinem Delatyna był Yaakov Hurwitz. W latach 1920-tych otworzono szkołę z hebrajskim językiem nauczania. W latach 1920–1930-tych w Delatynie działały partie i organizacje żydowskie. Powierzchnia miasteczka wynosiła 5141 ha і 65 mórg (dawna jednostka powierzchni). W wykazie szeciu przedstawicieli szacownych zawodów trzy osoby należą do społeczności żydowskiej, a mianowicie zastępca dyrektora Yaakov Anderman, kasjer David Drimmer, weterynarz Róża Porfiry

.

W okresie międzywojennym miasto znajdowało się w powiecie nadwórniańskim, w województwie stanisławowskim w Polsce. W 1921 roku w mieście mieszkało 3513 Ukraińców, 1576 Żydów i 875 Polaków.

Przed drugą wojną światową miasto było zaliczane do najbardziej prestiżowych miejscowości letniskowych w Polsce. Na brzegu rzeki Lubiżnej było kilka pensjonatów. Stanem na rok 1939 w Delatynie mieszkało 9550 osób, w tym 5600 Ukraińców, 2500 Żydów, 1300 Polaków і 30 Niemców.

 

Od września 1939 do 1941 miasto znalazło się pod okupacją sowiecką, a później od 1941 do 1944 pod okupacją niemiecką.

We wrześniu 1939 r. Delatyn wraz z resztą terenów dzisiejszej Ukrainy Zachodniej został zaanektowany przez Związek Radziecki. Niemcy zajęli miasto na przełomie czerwca i lipca 1941 roku. W lipcu 1941 r. utworzono Judenrat. W dniu 16 października 1941 r. w Delatynie rozstrzelano 1950 osób. Spośród pozostałych 250 większość skierowano do getta w Stanisławowie. Podczas akcji pacyfikacyjnych w latach 1941–1943 w Delatynie zamordowano ponad dwa tysiące osób, głównie Żydów. Akcje odbywały się w uroczysku Olchowiec. W 1943 r. Niemcy ogłosili Delatyn miastem wolnym od Żydów (Judenfrei). Prawie wszyscy Żydzi z miasteczka zostali już wówczas zamordowani albo wywiezieni do obozów. W sierpniu 1943 r. w okolicach Delatyna został wzięta w okrążenie i prawie całkiem zniszczona dywizja partyzancka pod dowództwem Sydora Kowpaka. Partyzanci wpadli w zasadzkę starannie zorganizowaną przez wojska niemieckie i węgierskie oraz miejscowych policjantów. Partyzanci Kowpaka uderzyli z góry Wywtoriw, najwyższej w okolicach Delatyna, nie obliczyli jednak swoich sił. W długotrwałej walce dywizja została rozbita, sam Kowpak zaś zdołał uciec. W okresie wojny wiele budynków i pomieszczeń gospodarczych zniszczono, zrujnowano także mosty kolejowe.


 

W Delatynie pozostawało kilkadziesiąt Żydów, których utrzymywano w obozie pracy. Zostali deportowani do Stanisławowa na początku 1943 roku. Bitwa o Delatyn rozpoczęła się 30 marca i skończyła się 26 lipca 1944 roku. Władza radziecka powróciła do Delatyna w lipcu 1944 roku. Już 29 lipca 1944 r. Delatyn został siedzibą Jaremczańskiego Komitetu Rejonowego Partii Komunistycznej i rejonowego komitetu wykonawczego do czasu uwolnienia Jaremczego o Niemców.

En los años 1895-1910, una escuela judía funcionó en la ciudad. Según el censo, en 1903 había 6097 personas en Delatyn, incluyendo 599 católicos romanos, 3089 católicos griegos, 2403 seguidores del judaísmo, 1 armenio y 5 seguidores del evangelismo. En la década de 1910, el rabino de Delatyn era Yaakov Hurwitz. En la década de 1920 se abrió una escuela con el idioma hebreo de instrucción. En 1920-1930, los partidos y organizaciones judías operaron en Delatyn. El área de la ciudad era 5141 ha y 65 mórg (antigua medida de área). En la lista de seis profesiones distinguidas, tres personas pertenecen a la comunidad judía, a saber, el subdirector Yaakov Anderman, el cajero David Drimmer, el veterinario Róża Porphyria . En el período de entreguerras, la ciudad estaba en el poviat Nadwórniański, en la provincia de Stanisławów en Polonia. En 1921, había 3,513 ucranianos, 1,576 judíos y 875 polacos en la ciudad. Antes de la Segunda Guerra Mundial, la ciudad era considerada uno de los centros turísticos de verano más prestigiosos de Polonia. Había varias casas de huéspedes en las orillas del río Lubiżna. A partir de 1939, había 9.550 personas en Delatyn, incluyendo 5.600 ucranianos, 2.500 judíos, 1.300 polacos y 30 alemanes.

 

Desde septiembre de 1939 a 1941, la ciudad estuvo bajo la ocupación soviética, y más tarde de 1941 a 1944 bajo la ocupación alemana. En septiembre de 1939, la Unión Soviética se anexó a Delatyn junto con el resto del territorio de la Ucrania occidental de hoy. Los alemanes ocuparon la ciudad a fines de junio y julio de 1941. En julio de 1941, se formó el Judenrat. El 16 de octubre de 1941, 1950 personas fueron baleadas en Delatyn. De los 250 restantes, la mayoría fueron enviados al ghetto en Stanisławów. Durante las acciones de pacificación en 1941-1943, más de 2,000 personas, principalmente judíos, fueron asesinadas en Delatyn. Las acciones tuvieron lugar en Olchowiec. En 1943, los alemanes proclamaron a Delatyn una ciudad libre de judíos (Judenfrei). Casi todos los judíos de la ciudad ya fueron asesinados o deportados a los campos. En agosto de 1943, en las cercanías de Delatyn, fue llevado a una revuelta y casi destruyó la división de la guerrilla bajo el mando de Sydor Kowpak. Los partisanos cayeron en una trampa cuidadosamente organizada por tropas alemanas y húngaras y policías locales. Los partidarios de Kowpak golpearon a Wywtoriw, el más alto cargo en el área de Delatyn, pero no calcularon su fuerza. En una batalla a largo plazo, la división fue destruida, mientras que Kowpak logró escapar. Durante la guerra, muchos edificios y salas de servicios públicos fueron destruidos, y los puentes ferroviarios también fueron destruidos.

 

Había varias docenas de judíos en Delatyn que estaban en el campo de trabajo. Fueron deportados a Stanisławów a principios de 1943. La batalla de Delatyn comenzó el 30 de marzo y terminó el 26 de julio de 1944. Las autoridades soviéticas volvieron a Delatyn en julio de 1944. Desde el 29 de julio de 1944, Delatyn se convirtió en la sede del Comité Comunal de Yaremche del Partido Comunista y el comité ejecutivo regional hasta que Yaremche se liberó de los alemanes.

01.jpg

Losy jednej z żydowskich rodzin postaramy się przybliżyć. Praca powstała przy współpracy z Mercedes Beatriz Demner, mieszkanką Buenos Aires- Argentyna. Wszystkie wymieniony osoby są spokrewnione (ewentualnie przodkowie) z Mercedes, z tego względu dla ułatwienia będziemy podawać stopień pokrewieństwa wobec Mercedes Beatriz Demner.

Najstarszym odnotowanym przodkiem w tej rodzinie jest Hersch Laks ur. w 1790 roku na Węgrzech, a zmarły w Dora- Galicja. Brak dokładniejszych danych metrykalnych, jedną z była Bashy Laks ur. w 1822 Dora-Galicja, zmarła w 1925 w Dora, w wieku około 103 lat.  Bashy wyszła za mąż za Banjamina Shmuela Aboscha ur. w Dora, a zmarły w 1902 (w Dora) w wieku około 80 lat. Basha i Banjamin doczekali się co najmniej ośmioro potomstwa:          

Benjamín Shmuel Abosch – mąż Bashy Laks ur w Dora, Galicja. Zm 1902 w Dora, Galicja, około 80 lat

  Schlomo Abosch ur 1862 w Dora, Galicja. Syn Bashy i Banjamina

Yitta Abosch ur 1862 w Dora, Galicja. Córka Bashy i Benjamina

Lazer Abosch ur 1865 w Dora, Galicja. Syn Bashy i Benjamina

Scheindel Abosch ur 1867 w Dora, Galicja. Córka Bashy i Benjamina

Esther Abosch ur 1869 w Dora, Galicja. Córka Bashy i Benjamina

Ziwie Abosch ur 1870 w Dora, Galicja. Córka Bashy i Benjamina (Babka Mercedes),  została zamordowana  w okresie okupacji niemieckiej w pogromie Żydów z Delatyna dnia 4.10.1942 wraz ze swoimi córkami, o czym poniżej.

 

Bertze Abosch ur 1871 w Dora, Galicja. Syn Bashy i Benjamina

Ziwie Abosch wchodzi w związek małżeński z Yeshyahu Demner zm. w 1920 w Delatynie, z tego związku doczekano się następującego potomstwa, z czego część zawodowo związana była z tartakiem.

Pierworodnym był Jakub Demner ur. 14.10.1896 w Delatynie, zm. 7.02.1978 (wiek 81 lat).   W czasie I wojny Jakub na ochotnika w wieku 17 lat zastąpił ojca i zgłosił się na front. W czasie walk na froncie włoskim dostał się do niewoli, gdzie pozostawał do zakończenia wojny, bez  szwanku powrócił do Delatyna  i wziął ślub ze swoją kuzynką Heleną Spindel. W latach 20 gdy w Europie zaczynają narastać ataki antysemickie postanawia wyruszyć za ocean. W roku 1927 siódmego marca dociera do Argentyny.   

Intentaremos detallar el destino de una de las familias judías. El trabajo fue creado en cooperación con Mercedes Beatriz Demner, residente de Buenos Aires - Argentina. Todas estas personas están relacionadas (o sus antepasados) con Mercedes, por lo tanto, por simplicidad, le daremos un grado de parentesco a Mercedes Beatriz Demner.

El ancestro registrado más antiguo en esta familia es Hersch Laks, nacido. en 1790 en Hungría, y murió en Dora-Galicia Se sabe que estuvo casado, pero no sabemos con quien.y de ese matrimonio nació Basha Laks. en 1822 en la localidad de Dora, Galicia y, murió en 1925 en Dora, vivió alrededor de 103 años. Basha se casó con Benjamin Shmuel Abosch nacido en Dora, y murió en 1902 (en Dora) a la edad de 80 años. Basha y Benjamin tienen al menos ocho hijos.: Benjamín Shmuel Abosch - esposo de Basha Laks en Dora, Galicia. Zm 1902 en Dora, Galicia,vivió alrededor de 80 años. Schlomo Abosch nació en 1862 en Dora, Galicia. Hijo de Basha y Benjamin. Yitta Abosch nació en 1862 en Dora, Galicia. Hija de Basha y Benjamin Lazer Abosch nació en 1865 en Dora, Galicia. Hijo de Basha y Benjamín Scheindel Abosch nació en 1867 en Dora, Galicia. Hija de Basha y Benjamin Esther Abosch nació en 1869 en Dora, Galicia. Hija de Basha y Benjamin Ziwa Abosch nació en 1870 en Dora, Galicia. Hija de Basha y Benjamin (abuela de Mercedes), fue asesinada durante la ocupación alemana en el pogrom de los judíos de Delatyn el 4/10/1942 con sus hijas, ver más abajo.

 

Bertze Abosch nació en 1871 en Dora, Galicia. Ziwie Abosch se casó con Yeshyahu Demner que falleció. en 1920, en Delatyn, no hay más datos acerca de él y nacieron de este matrimonio los siguientes hijos

 

algunas de las cuales trabajaron en el aserradero. El primogénito fue Jacobo Demner.que nació el 14 de octubre de 1896 en Delatyn,y falleció el 7 de febrero de 1978 (edad: 81).en Buenos Aires, Argentina. Durante la Primera Guerra Mundial, Jacobo reemplazó voluntariamente a su padre enfermo,a la edad de 17 años y se enroló en las tropas austriacas. Durante las luchas en el frente italiano, fue tomado prisionero,por los italianos donde permaneció hasta el final de la guerra, y regresó ileso a Delatyn y se casó con su prima Helena Spindel. En la década de 1920, cuando los ataques antisemitas comienzan a acumularse en Europa, decide irse al extranjero. En 1927 llegó a la Argentina el siete de marzo.

Fot 1. Fotografia nowożeńców Jacobo i Heleny na statku Conte Biancamano do Argentyny.

Fotografía de los recién casados Jacobo y Helena en el barco Conte Biancamano en el viaje a la Argentina.

01.jpg

Jacobo solo en la borda del barco.

01.jpg

Regina Demner ur. 1900 w Delatynie,  została zamordowana  w okresie okupacji niemieckiej w pogromie Żydów z Delatyna dnia 4.10.1942.

Berta Demner ur. 1901, została zamordowana  w okresie okupacji niemieckiej w pogromie Żydów z Delatyna dnia 4.10.1942

Fot.3. Berta Demner  

Fot.3. Berta Demner

Regina Demner nació en 1900 en Delatyn, fue asesinada durante la ocupación alemana en el pogrom de los judíos de Delatyn el 4 de octubre de 1942.

Berta Demner nació en 1901, fue asesinada durante la ocupación alemana en el pogrom de los judíos de Delatyn el 4 de octubre de 1942.

01.jpg

Benjamins Schmil Demner ur 8.05.1903 Delatyn. Zm 3.10.1968. Buenos Aires.  (Ojciec Mercedes)

Benjamins- praca w tartaku. Fot.4 i 5

Benjamin Schmil Demner nació el 05.de mayo de 1903 en Delatyn.y falleció el 3 de Octubre de 1968 en Buenos Aires, Argentina.

Benjamin: trabaja en un aserradero. Phot.4 y 5

01.jpg
01.jpg

Fot.6. Benjamins fotografia wykonana w Delatynie. 

Fot.6. Benjamín en una foto en Delatyn.

Fot.7. Delatyn, Benjamin w gronie znajomych.

Fot.7. Benjamin con amigos en Delatyn.

01.jpg
01.jpg

Fot.8. Przyjaciel Benjamina (dentysta), zginął w Delatynie

Fot.8.Un amigo de Benjamin (dentista), murió en Delatyn.

01.jpg

Fot.9. Rebeca, Leon, Regina, Ziwie, Samuel i Lotte Demner, Delatyn.

01.jpg

Fot.10. Jedna z ostatnich rodzinnych fotografii z Delatyna. Ziwe (babcia Mercedes) i jej dzieci: Berta, Regina, Benjamin oraz Rebeca

Fot.10. Una de las últimas fotografías familiares de Delatyn. Ziwie (abuela de Mercedes) y sus hijos: Berta, Regina, Benjamin y Rebeca.

01.jpg

Nuta Aron Abosch ur 31.03.1905, Delatyn  zm 1995

Nuta przybył do Argentyny w roku 1931, następnie powrócił do Delatyna by przekonać do wyjazdu  mamę Ziwe oraz siostry Berte i Regine, niestety nie udało się je przekonać, za co kobiety zapłaciły najwyższa cenę- życie.

Nuta w tym okresie poznał Heli Selinger, z którą się pobrał i razem wrócili do Argentyny w roku 1938. Slub miał miejsce 10.01.1938.

Fot.11. Nuta z dwoma przyjaciółmi w podróży z Europy w 1931 roku.

Nuta Aron Abosch nació el 31 de marzo de 1905 en Delatyn, falleció el 29 de agosto de 1995, en Buenos Aires, Argentina Nuta llegó a Argentina en 1931, luego regresó a Delatyn para convencer a su madre y hermanas Ziwie, Berta y Regina a que se fueran, con él, desafortunadamente no las convencieron, por las cuales las mujeres pagaron el precio más alto: la vida. En ese momento, conoció a Hela Selinger, con quien se casó, y juntos regresaron a Argentina en 1938. La boda se celebró el 10 de enero de 1938.

Fot.11. Nuta con dos amigos que viajan desde Europa en 1931

01.jpg

Fot.12. Nuta wyrusza do Europy, pożegnanie w porcie. 

Fot.12. Nuta va a Europa, una despedida en el puerto.de Buenos Aires

01.jpg

Fot.13. Heli Selinger.

01.jpg

Fot.14. Hela Selinger (żona Nuty) pośród swoich krewnych.

Fot.14. Hela Selinger esposa de Nuta y entre sus parientes.

01.png

Fot.15. Nuta Abosch z żoną Heli Selinger, 10 stycznia 1938.

Fot.15. Nuta y Hela recien casados 10 de enero de 1938.

01.png

Fot.16. Hela Selinger (żona Nuty) pośród swoich krewnych.

Fot.16. Hela Selinger y Nuta entre sus parientes.

01.jpg

Charlotte Demner urodzona w 17.06.1907  Delatyn. Zmarła  21.08.2001 w Clermont-Ferrand, Puy de Dome.

Charlotte została  żoną Maxa Davida w roku 1932 zamieszkali w Niemczech, na początku wojny uciekli do Francji wraz z Pepi ( najmłodszą z sióstr).  Na początku wojny  ukrywali się w Paryżu, w piwnicy (lub studni), w pobliżu kanałów, pełnych szczurów, gdy ogłoszono Paryż miastem otwartym, uciekli do Dijon i pozostali w ukryciu do zakończenia wojny. Następnie osiedlili się w Clermont Ferrand, gdzie Max znający ponad 13 języków (i 26 dialektów) rozpoczął  prace jako tłumacz prawny w sądach pierwszej instancji. Finansowo bardzo dobrze im się powodziło, jednak Charlote od zakończenia nachodziły częste koszmary, przez co spali w oddzielnych pokojach i nigdy nie zdecydowali się na dzieci.

Max David Clermont-Ferrand zmarł w  Puy de Dome, Francja dnia 11 lutego 1974 r

Fot.17. Charlotte z Maxem.

Charlotte Demner nació el 17 de junio de 1907 en Delatyn. Murió el 21 de agosto de 2001 en Clermont-Ferrand, Puy de Dome,.Francia.

Charlotte se convirtió en la esposa de Max David en 1932, viviendo en Alemania, y al comienzo de la guerra huyó a Francia junto con Pepi (la más joven de las hermanas). Al comienzo de la guerra se escondieron en París, en un sótano (o pozo), cerca de canales, llenos de ratas, cuando París fue declarada ciudad abierta, huyeron a Dijon y permanecieron ocultos hasta el final de la guerra. Luego se establecieron en Clermont Ferrand, donde Max, que conocía más de 13 idiomas (y 26 dialectos), comenzó a trabajar como traductor legal en los tribunales de primera instancia. Financieramente les estaba yendo muy bien, pero Charlotte a menudo tenía pesadillas al final de la guerra, así que dormían en habitaciones separadas y nunca tuvieron hijos.

Max David , murió en Clermont-Ferrand, Puy de Dome, Francia el 11 de febrero de 1974..

Fot.17. Lotte y Max

01.jpg

Fot.18. Charlotte i Pepi, w Dijon, Francja 1946.

Fot.18. Charlotte y Pepi, en Dijon, Francia 1946.

Fot.19. Lotte David i Max David, na Francuskiej Riwierze Francja, 1964.

Fot.19.Lotte David y Max David, en la Riviera francesa, Francia, 1964

01.jpg
01.jpg

Jaime Leon Demner ur 6.06.1909 zm. 2009

Jaime León do Buenos Aires z Benjaminem, do Argentyny dotarli  3 maja 1934 roku.

Rebeca Demner   urodziła się 23.06.1913. w Delatynie. Zmarła w  2009.

Fot.20. Rebecca Demner, Delatyn

Fot.20.Rebecca Demner, Delatyn

01.jpg

Jaime Leon Demner nació el el 8 de julio de 1909 en Delatyn y falleció el 16 de junio de 2009, en Buenos Aires Argentina Jaime León con Benjamín, llegó a la Argentina el 3 de mayo de 1934.

Rebeca Demner nació el 23 de junio de 1913. en Delatyn. Ella murió el 14 de febrero de 2009, en Buenos Aires Argentina

Fot.21.Rebeca Demner z przyjaciółkami, Delatyn.

Fot.21.Rebeca Demner con amigos, Delatyn

 

01.jpg

Fot.22. Rebecca Demner (siedząca przed nauczycielem) w szkole żydowskiej, Delatyn.

Fot.22. Rebeca Demner (sentada frente al maestro) en la escuela judía, Delatyn.

01.jpg

Fot.23. Rebeca Demner w szkole żydowskiej, ostatni rząd, 3 od prawej, Delatyn. 

Fot.23. Rebeca Demner en la escuela judía, última fila, 3 desde la derecha, Delatyn

01.jpg

Fot.24. Rebeca Demner w ruchu jaluckim, Delatyn.

Fot.24. Rebeca Demner en el movimiento Jalutziano Delatyn.

01.jpg

Fot.25. Rebeca Demner w  ruchu syjonistycznym, Delatyn.

Fot.25. Rebeca Demner en el movimiento sionista, Delatyn.

01.jpg

Fot.26. Rebeca na ślubie przyjaciółki, Delatyn

Fot.26. Rebeca en la boda de una amiga, Delatyn

Fot.27. Rebeca z przyjaciółką, Delatyn.

Fot.27. Rebeca con una amiga, Delatyn.

01.jpg

Pepi Demner urodziła się 13 kwietnia 1915 r. w Preschech w Czechosłowacji, gdzie rodzina uciekła z Delatyna, podczas pierwszej wojny światowej, zmarła 29 sierpnia 2004 r. W Clermont Ferrand, Puy de Dome we Francji

Fot.28. Lotte i Pepi w Dijon, Francja 1937.

01.jpg

Pepi Demner nació el 13 de abril de 1915, en Preschen, Checoslovaquia, adonde huyeron de Delatyn, porque fue campo de batalla en la 1ra. guerra mundial, y murió el 29 de agosto de 2004, en Clermont Ferrand, Puy de Dome, Francia

Fot.28. Lotte y Pepi en Dijon, Francia 1937.

01.jpg

Fot.29. Max David i Pepi Demner, marzec 1941

Fot.29. Max David y Pepi Demner, marzo de 1941

Fot.30. Charllote i Pepi, Clermont Ferrand, Francja.

Fot.30. Lotte y Pepi Clermont Ferrand, Francia

01.jpg
01.jpg

Fot.31. Lotte, León, Rebeca i Samuel, w Genui, przed zaokrętowaniem, rok 1934.

Fot.31. Lotte, León, Rebeca y Samuel, en Génova, antes del embarque, 1934.

Fot.32. Samuel, Lotte, Max David, Rebeca i León Demner, w Genui, rok 1934.

Fot.32. Samuel, Lotte, Max David, Rebeca y León Demner, en Génova, 1934.

01.jpg
01.jpg

Fot.33,34. León, Rebeca i Samuel Demner, przed wyruszeniem w Genui w 1934 r.

Fot.33,34. Benjamín, Lotte, Rebeca, Max, Pepi y León, en Génova, antes de embarcar en 1934,

01.jpg
01.jpg

Fot.35.León Demner i przyjaciele, w Conte Biancamano, w podróży do Argentyny, rok 1934.

Fot.35.Tio Leon con compañeros de Viaje. Vino con papá, igual que la tía Rebeca.

Fot.36. Benjamin na statku do Argentyny (najwyższy). 

Fot.36.Benjamín en el barco rumbo a la Argentina (el más alto)

01.jpg
01.jpg

Fot.37. Benjamin i Berta Katz (mama Mercedes) Buenos Aires. Berta urodziła się  6.06.1911, zmarła 15.01.1987.

Fot.37. Benjamín y su esposa Berta Katz el día de la boda, 14 de diciembre de 1938, en Buenos Aires, Argentina Berta Katz (mamá de Mercedes) nació el 6 de junio de 1911, en Radauti, Rumania y falleció el 15 de febrero de 1982, en Buenos Aires

01.jpg

Fot.38. Rebeca Demner, z Abrahamem Sosnowskim, zdjęcie ślubne. Buenos Aires Argentyna 28 sierpnia 1943 r.

Fot.38.Rebeca Demner, con Abraham Sosnowski, la boda se realizó.en Buenos Aires, Argentina, el 28 de agosto de 1943

01.jpg

Fot.39. Ślub Luizy z Leonem, w towarzystwie  braci Leona

Fot.39. La boda de León Demner, con María Luisa Lerner, realizada el 22 de Agosto de 1953, en Buenos Aires, Argentina.Ella falleció el 16 de mayo de 2005, en la misma ciudad

01.jpg

Frida Demner zmarła jako Male dziecko, brak bliższych informacji.

 

Fot.40. Pomnik Żydów zabitych przez nazistów w Delatynie. 

Frida Demner murió de niña, sin más información acerca de ella

 

Fot.40. Monumento a los judíos asesinados por los nazis en Delatyn, Polonia.

01.jpg

Opracowali Mercedes Beatriz Demner i R. Gawryś  

bottom of page